ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ

Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου

«είπε δε αυτώ ο Θεὸς· άφρον, ταύτῃ τη νυκτὶ την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου α δε ητοίμασας τίνι έσται;»

Θέλοντας ο Κύριος να διδάξει το ολέθριο πάθος της πλεονεξίας είπε την παρακάτω Παραβολή, που ακούσαμε, ως ευαγγελικό ανάγνωσμα.  Κάποιου πλουσίου ανθρώπου τα χωράφια του απέδωσαν σοδειά πολύ περισσότερη, από τα προηγούμενα χρόνια.

Όμως, αντί να χαρεί και να δοξάσει τον Θεό για την πλούσια σοδειά, κυριεύθηκε από άγχος και αγωνία, διότι δεν ήξερε τι να κάνει και πού να αποθηκεύσει τόση σοδειά που του περίσσευε. Τελικά βρήκε λύση. Θα γκρεμίσω τις αποθήκες που έχω και θα κτίσω μεγαλύτερες και θα μαζέψω εκεί όλα τα αγαθά μου. Κι ύστερα θα πω στην ψυχή μου: Ψυχή, έχεις πολλά αγαθά και σου φθάνουν για πολλά χρόνια.

Πράγματι γκρέμισε τις αποθήκες και έκτισε μεγαλύτερες και απολάμβανε τα αγαθά του. Όμως, κάποια στιγμή εμφανίζεται ο Θεός και του λέγει:

«άφρον, ταύτῃ τη νυκτὶ την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου, α δε ητοίμασας τίνι έσται»;

Ο πλούσιος αυτός άνθρωπος χαρακτηρίζεται, από τον Θεό ως «άφρων», δηλαδή ανόητος και απερίσκεπτος, παρά το γεγονός, ότι η ενέργειά του πραγματοποιήθηκε, μετά από πολύ σκέψη και συλλογισμό.

Διαπιστώνουμε, ότι η σκέψη του ανθρώπου είναι εντελώς αντίθετη, από την κρίση του Θεού και για τρεις κυρίως λόγους χαρακτηρίστηκε, ως αφρων.

α) Γιατί, το ενδιαφέρον του, για τον κόσμο και τον συνάνθρωπο, αρχίζει και τελειώνει στον εαυτό του. Τούτο το διαπιστώνουμε από το περιεχόμενο της διήγησης της ευαγγελικής περικοπής, που χρησιμοποιεί πέντε φορές την κτητική αντωνυμία «μου».

1. «πού να συνάξω τους καρπούς μου».
2. «θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου»
3. «τα γεννήματά μου»
4. «τα αγαθά μου»
5. «και ερώ τη ψυχή μου»

Ο πλησίον, δηλαδή ο συνάνθρωπος είναι ανύπαρκτος για την σκέψη και τη ζωή του άφρονος πλουσίου.

β) Γιατί θεωρεί  ότι η ευδαιμονία του είναι ατελείωτη και ότι δεν πρόκειται να του την χάσει ποτέ Γι’ αυτό καταστρώνει μακροπρόθεσμα σχέδια και προϋπολογισμούς, λέγοντας στον εαυτό του: «ψυχή, έχεις, πολλά αγαθά κείμενα εις έτη πολλά• αναπαύου, φάγε, πίε, ευφραίνου».

γ) Γιατί στοίβαξε μέσα στα βάθη του ασυνείδητου μέρους της ψυχής του τον Θεό, νομίζοντας ότι τον αφάνισε και γλύτωσε από τον έλεγχό Του. Δηλαδή, εμμέσως, πλην σαφώς, αποδεικνύεται ότι είναι και άθεος

Διαπιστώνουμε ότι η χωρίς λόγο συσσώρευση αγαθών προκαλεί άγχος και προβλήματα, οφείλεται δε κατά βάση στον πόθο του ανθρώπου να ξεφύγει από την θέληση του Θεού και την ύπαρξη του θανάτου. Γι’ αυτό συσσωρεύει υλικά αγαθά, οχυρώνεται μέσα σ’ αυτά, για να αισθανθεί ασφαλής και σίγουρος, με συνέπεια να σκληραίνει η καρδιά του και να μην ασχολείται με τον συνάνθρωπό του.

Δυστυχώς και εμείς σήμερα ακολουθούμε, κατά πολύ, το παράδειγμα του «άφρονος πλουσίου». Αγχωνόμαστε για την καλλιέργεια των υλικών αγαθών και αγνοούμε την καλλιέργεια της ψυχής μας, που είναι και αρεστό εις τον Θεό.

Εν μέρει, σήμερα με την οικονομική κρίση, που περνάμε, αρχίζουμε και καταλαβαίνουμε ότι τα υλικά αγαθά δεν μένουν για πάντα και ότι γρήγορα χάνονται.

Βέβαια η σημερινή κρίση είναι μάλλον πνευματική, παρά οικονομική. Τις τελευταίες δεκαετίες, σκοπός του ανθρώπου είχε γίνει η καλλιέργεια του υλικού πλούτου. Αγνοήσαμε την πνευματική ζωή και την πνευματική καλλιέργεια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να έρθουμε στην δύσκολη κατάσταση που ζούμε όλοι σήμερα.

Ο σκοπός της ζωής του ανθρώπου δεν είναι τα χρήματα και η συσσώρευση πλούτου και υλικών αγαθών. Ο σκοπός μας είναι να φτάσουμε στην θέωση, αφού προηγουμένως καθαρθούμε, από τα πάθη και τις αμαρτίες μας. Ο εγωισμός πάντοτε σκοτίζει τον νου και εκτροχιάζει τον άνθρωπο από την σωστή πορεία του. Μας οδηγεί μακριά από τον Θεό και μας αλλοιώνει τον πραγματικό προσανατολισμό μας.

Η παραβολή του άφρονος πλουσίου μας διδάσκει, ότι δεν πρέπει να είμαστε εγωιστές και  πλεονέκτες, αλλά να είμαστε ελεήμονες προς τον συνάνθρωπο μας.

Πρέπει να φροντίζουμε να έχουμε όσα μας χρειάζονται και όχι όσα θέλουμε. Να μην αφήνουμε την πλεονεξία να μας κρατά αιχμάλωτους και προσκολλημένους στα υλικά αγαθά. Γιατί, αν κοιτάμε να έχουμε όσα θέλουμε, ποτέ δεν θα είμαστε ευχαριστημένοι και η πλεονεξία μας, θα συνεχίζει να αυξάνεται με αποτέλεσμα να γίνουμε σαν τον «άφρονα πλούσιο».

Δυστυχώς, στα χρόνια της προηγούμενης οικονομικής κατάστασης αναζητήσαμε επίμονα και μανιωδώς τον μέγιστο δυνατό πλούτο και την καλοπέραση, αλλά με τον λιγότερο δυνατό κόπο και κόστος.

Με αποτέλεσμα, αντί να αγαπήσουμε τον πλησίον μας, ως σεαυτόν και να χρησιμοποιήσουμε τα πράγματα, καταλήξαμε να χρησιμοποιούμε τους ανθρώπους και να αγαπάμε τα πράγματα. Δυστυχώς, το αλόγιστο κυνήγι της συνεχούς κερδοφορίας ως ύψιστου αγαθού έχει ως αποτέλεσμα να συνθλίβονται οι ανθρώπινες σχέσεις, γράφει ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ.  Αναστάσιος.

Κατηγορούμε τις διεθνείς οικονομικές αγορές, διότι υπολογίζουν τα νούμερα και τα χρήματα περισσότερο από τους ανθρώπους. Αν είμαστε όμως ειλικρινείς πρέπει να παραδεχτούμε, ότι και εμείς, έστω και σε μικρότερη κλίμακα, στον δικό μας μικρόκοσμο πράξαμε το ίδιο. Δυστυχώς, για κάποιους από εμάς είναι πιο σημαντικό να είμαστε και να νιώθουμε οικονομικά εύρωστοι, ασφαλείς και ανεξάρτητοι παρά άγιοι.

 Πιστέψαμε πως τα καλύτερα και ακριβότερα πράγματα θα έκαναν τα πράγματα καλύτερα. Ζήσαμε για το σήμερα, καταστρέφοντας το αύριο. Κάναμε τα πράγματα σωστά, αντί να κάνουμε τα σωστά πράγματα.

Χάσαμε την υγεία μας για να κερδίσουμε περισσότερα χρήματα και ύστερα χάσαμε τα χρήματα που είχαμε αποκτήσει, για να επανακτήσουμε την υγεία μας. Ξεχάσαμε ότι με χρήματα μπορούμε να αγοράσουμε ένα κρεβάτι, αλλά δεν μπορούμε να αγοράσουμε ξεκούραση. Μπορούμε να αγοράσουμε αίμα, αλλά δεν μπορούμε να αγοράσουμε ζωή. Μπορούμε να αγοράσουμε μια θέση ή ένα αξίωμα, αλλά δεν μπορούμε να αγοράσουμε σεβασμό και αποδοχή.

Η αναγνώριση του προβλήματος και των αιτιών του, δεν αρκεί για την επίλυση ενός προβλήματος. Πρέπει να μετανοήσουμε και να επιστρέψουμε στον δρόμο του Θεού, για να δούμε ουσιαστική και μόνιμη αλλαγή στην ζωή μας.

Προϋπόθεση οποιασδήποτε ουσιαστικής αλλαγής είναι η ειλικρινής μετάνοια, που περιλαμβάνει, όχι μόνο την συντριβή στην καρδιά και την εξομολόγηση των λαθών μας, αλλά και τη διόρθωση του βίου μας, καθώς διδάσκει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

Όσοι σκέπτονται ακόμα που θα συνάξουν τα αγαθά τους, εν μέσω κρίσεως, ας ακούσουν τον Απόστολο Παύλο, πώς συμβουλεύει τον μαθητή του Τιμόθεο: «Στους πλούσιους του τωρινού αιώνα παράγγελλε Τιμόθεε,  να μην υψηλοφρονούν, μήτε να έχουν ελπίσει στην αβεβαιότητα του πλούτου, αλλά στο Θεό, που μας παρέχει όλα πλούσια προς απόλαυση. Να αγαθοεργούν, να πλουτίζουν σε έργα καλά, να είναι πρόθυμοι στο να δίνουν, ώστε να κρατήσουν την πραγματική ζωή».

Πάνω και πέρα από όλα,  καλούμαστε να αντιληφθούμε την μεγαλύτερη πτώχευση της ανθρώπινης ιστορίας, που είναι η Θεία Ενανθρώπιση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, που θα εορτάσουμε σε λίγες μέρες και καθώς λέγει ο Θείος Παύλος, «γινώσκετε γαρ την χάριν του Κυρίου ημών ᾿Ιησού Χριστού, ότι δι’ υμάς επτώχευσε πλούσιος ων, ίνα υμείς τη εκείνου πτωχείᾳ πλουτήσητε» (Β΄Κορ.8:9).

Αγαπητοί μου!

Η σημερινή παραβολή του άφρονος πλουσίου μας διδάσκει, αφ’ ενός, ότι πρέπει να είμαστε φιλάνθρωποι, προς τον συνάνθρωπό μας και αφ’ ετέρου, να μην επιτρέπουμε στην πλεονεξία να μας κρατά δέσμιους και προσκολλημένους στα υλικά αγαθά.

Και κάτι ακόμα:

Αν επιδιώκουμε να έχουμε όσα θέλουμε, ποτέ δεν θα είμαστε ευχαριστημένοι και η πλεονεξία μας, θα αυξάνεται με αποτέλεσμα να γίνουμε, εν τω νυν και εν τω μέλλοντι αιώνι, συνοδοιπόροι του «άφρονος πλουσίου».

Ας μας φωτίσει ο πανάγαθος Θεός να αυξάνουμε τον πνευματικό μας πλούτο και να καταπολεμούμε τα πάθη μας, ώστε όταν έρθει η ώρα της κρίσεώς μας, να είμαστε έτοιμοι να εισέλθουμε εις την Βασιλεία των Ουρανών! «Ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω»! ΑΜΗΝ.